Met de bouw van kamp Vught wordt begonnen in de zomer van 1942. Veel arbeiders weten in eerste instantie niet wat ze aan het bouwen zijn. Met de komst van het eerste transport gevangenen op 13 januari 1943 wordt duidelijk dat het om een kamp gaat.
Veel burgerarbeiders trekken zich het lot van de gevangenen aan. Ze nemen brood mee, sigaretten of ondergoed. Uiteraard is deze hulp verboden. Wie gesnapt wordt, gaat ’s avonds niet naar huis.
Eén van de burgerarbeiders is de vijftienjarige Adrianus van Doleweerd, roepnaam Broer, uit Schijndel. Samen met een 21-jarige jongen rijdt hij met een waterwagen naar de bouwplaatsen in het kamp. De waterkraan zit tussen barak vijf en zes, twee onvoltooide barakken die dienst doen als opslagplaats voor bouwmaterialen. De jonge mannen doen voor de gevangenen wat ze maar kunnen. Ze helpen niet alleen met materiële zaken maar zijn vrolijk en opgeruimd en proberen de moed er in te houden. Tot een tragische gebeurtenis hier een einde aan maakt.
Op een woensdagmiddag rijdt Broer vrolijk fluitend op zijn wagen door het kamp. Eén van de Nederlandse SS’ers die dienst doen op de wachttorens, speelt met zijn mitrailleur en haalt bewust of onbewust de trekker over. Broer wordt geraakt en valt van zijn wagen, hij is dodelijk geraakt. De gevangenen die in de buurt zijn, snellen toe en proberen nog te helpen. Tevergeefs. De dood van deze vrolijke, vijftienjarige jongen maakt diepe indruk op de gevangenen.

Bronnen:

• De Hel op de Vughtse Heide door No. 469 [Santegoeds]. Utrecht : Kemink, 1945.
• Heemkundekring Schijndel
• Bidprentje: Collectie Wil van de Ven Schijndel